ബാണാസുരസാഗറിലേക്കൊരു ഗുഡ്സ് യാത്ര...

ബ്ലോഗെഴുത്ത് നല്കിയതാണീ സൗഹൃദങ്ങള്‍ . പരസ്പരം കണ്ടിട്ടില്ലെങ്കിലും മനസ്സില്‍ ഒരുപാട് വളര്‍ന്നു ഈ ബന്ധങ്ങള്‍ . പലപ്പോഴായി പ്ലാന്‍ ചെയ്തതാണ് ഒന്നിച്ചൊരു യാത്ര. സഫലമായത് ഇന്നാണെന്ന് മാത്രം. മന്‍സൂര്‍ക്ക കോഴിക്കോട്‌ കാത്തു നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്. എല്ലാവരും സമയത്തെത്തും എന്ന പ്രതീക്ഷയില്‍ .....

യാത്ര തുടങ്ങുന്നു 

കൃത്യം ഒമ്പത് മുപ്പതിന് തന്നെ കോഴിക്കോട്‌ നാഷണല്‍ ബുക്ക്‌സ്റ്റാളിനു മുന്‍പിലെത്തി.  മന്‍സൂര്‍ ചെറുവാടി നേരത്തെ തന്നെ സ്ഥലത്തെത്തി നില്‍പ്പുണ്ട്.  മന്‍സൂര്‍ക്കയെ ആദ്യമായാണ് കാണുന്നതെങ്കിലും മനസ്സില്‍ സങ്കല്‍പ്പിച്ച അതേ രൂപം. സിയാഫ്ക്കാനെ വിളിക്കാന്‍ റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് വിട്ട കാര്‍ വരാത്ത ടെന്‍ഷനിലാണ് പുള്ളി. അല്‍പ നിമിഷത്തിനുള്ളില്‍ റഷീദ്‌ പുന്നശ്ശേരിയും ഷബീര്‍ തിരിച്ചിലാനും ഷാജി ഷായും എത്തി. ചെമ്മാട് എത്തിയപ്പോഴാണ് ഒന്നമ്പരന്നത്. പ്രൊഫൈല്‍ ഫോട്ടോയില്‍ കഷണ്ടി കാട്ടി ഇരിക്കുന്ന രൂപമെവിടെ. ഈ സുസ്മിത  സുന്ദരന്‍ എവിടെ !! ഹക്കീം  നിശബ്ദനായി വന്നു കൂട്ടത്തില്‍ ചേര്‍ന്നു.



ഇതിനിടയില്‍ പ്രദീപ്‌ മാഷും വന്നു.
വരാന്‍ കഴിയില്ല എന്നറിയിക്കാനാണ് പുള്ളി വന്നത്. സ്കൂള്‍ കുട്ടികള്‍ പനിച്ചു ലീവിനപേക്ഷിക്കാന്‍ വന്നു നില്‍ക്കുന്ന പോലെ മുഖത്ത് പരമാവധി ദൈന്യഭാവം വരുത്തിയാണ് മാഷ്‌ ഞങ്ങളെ മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്നത്. സിയാഫ്ക്ക വന്നു തീരുമാനിക്കാം എന്ന് ഞങ്ങള്‍

ആകാംക്ഷക്ക് അറുതി വരുത്തി ചുവപ്പ് ടവേര കാര്‍ വന്നു നിന്നു. ഡോര്‍ തുറന്നു ആദ്യം പുറത്തു വന്ന കൈകളില്‍ Gabriel Marquezന്റെ One Hundred Years Of Solitude  എന്ന ബുക്ക്‌. മറുകയ്യില്‍ Sally Neighbourന്റെ The Mother of Mohammed എന്ന ബുക്കും. ഇവ രണ്ടും കയ്യില്‍ പൊക്കിപ്പിടിച്ചു വരുന്ന രൂപത്തെ ഞങ്ങള്‍ ഭീതിയോടെ നോക്കി. ഒരു 'ബുജി'യെ കണ്ട ഭയം എല്ലാ കണ്ണുകളിലും
അഞ്ചു മിനിറ്റ്... ഭയമെല്ലാം പൊട്ടിച്ചിരികളാക്കാന്‍ അത്ര സമയമേ സിയാഫ്ക്ക എടുത്തുള്ളൂ

ഞാന്‍ പതിയെ മാറ്റി നിര്‍ത്തി ചോദിച്ചു
"അല്ല . സിയാഫ്ക്കാ . ഈ ബുക്കുകളൊക്കെ ?"
"ഗോവ ലൈബ്രറിയില്‍ നിന്നു രണ്ടു കനമുള്ള ബുക്ക്‌ ചോദിച്ചു എടുത്തതാടാ"
"വായിച്ചിട്ടോന്നുമില്ലല്ലോ ?"
"യേയ്. എവിടുന്നു. ഇത് നോക്ക്.. പേജ് പോലും വിടര്‍ത്തിയിട്ടില്ല "
ആശ്വാസം ...!
പറഞ്ഞ സമയത്ത് തന്നെ എല്ലാവരും എത്തി. ആരെയും കാത്തു നില്‍ക്കേണ്ടി വന്നില്ല. തുടക്കം തന്നെ നന്നായി.
പനി പിടിച്ച 'കുട്ടിയെ' വഴിയിലുപേക്ഷിച്ചു ഞങ്ങള്‍ യാത്ര തുടങ്ങി. വയനാട്ടിലേക്ക്‌ ...

ഗുഡ്സ് യാത്ര ...

"സിയാഫ്ക്കാ ഈ ട്രെയിനിനു സ്റ്റിയറിംഗ് ഉണ്ടോ ?"

എന്റെ പുന്നാര ഷബീറേ.. നിനക്ക് വേറൊന്നും ചോദിക്കാനില്ലേ. ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു ..
സ്റ്റിയറിംഗ് ഇല്ല എന്ന അറിവ് കൊണ്ടൊന്നും തൃപ്തനല്ല അവന്‍ . വീണ്ടും ചോദ്യം

"ട്രെയിനിനു മുന്നില്‍ ചാടി ആരെങ്കിലും മരിച്ചിട്ടുണ്ടോ? "

"ഉണ്ടോന്നോ. ഒരു ഇരുപത്തഞ്ചു പേരെങ്കിലും എന്റെ ട്രെയിനിനു മുന്നില്‍ തന്നെ ചാടിയിട്ടുണ്ട് . അതെങ്ങനെയാണെന്ന് വച്ചാല്‍ .........."

സിയാഫ്ക്കാ കത്തിക്കയറുകയാണ്

"എന്നാലും സിയാഫേ, ഇരുപത്തഞ്ചു എന്നൊക്കെ!!. ഒന്നഡ്ജസ്റ്റ്‌ ചെയ്യാന്‍ പറ്റോ "  ചെമ്മാടാണ് ചോദിച്ചത് .

"നിനക്കെന്തറിയാം. ഇത് ഞാന്‍ കണ്ടത്. കാണാത്തത് ഇതിലുമെത്ര  കൂടുതല്‍ "

'ഇത് ചെറുത്‌' എന്ന് പറഞ്ഞ പപ്പുവിനെ ഓര്‍മ്മ വന്നു.

"ട്രെയിനില്‍ എത്രയെത്ര അനുഭവങ്ങള്‍ ..  ഒരിക്കല്‍ ഞാന്‍ രാജധാനി ഒരു നൂറ്റമ്പത് കിലോമീറ്റര്‍ സ്പീഡില്‍ ഇങ്ങനെ ഓടിക്കുകയാണ് . രാജധാനിക്ക് സ്റ്റോപ്പുകള്‍ കുറവാണ് എന്നറിയാലോ?. ഞാനും സഹഡ്രൈവറും മാത്രം എന്‍ജിനില്‍ . പെട്ടെന്ന് പുറകില്‍ നിന്നൊരു ചോദ്യം.
'ഒരു ബീഡി തരോ?'
സഹഡ്രൈവര്‍ അപ്പോഴേ ബോധം കെട്ടു. എനിക്കുണ്ടോ പ്രേതത്തെ പേടി. ഞാന്‍ ഒന്ന് കൊടുത്തു പറഞ്ഞു . ഇരിക്കെടാ അവിടെ എന്ന്. അടങ്ങി ഇരുന്നു. സഹഡ്രൈവറെ വെള്ളം തളിച്ചുണര്‍ത്തി. അടുത്ത സ്റ്റേഷനില്‍ 'പ്രേതത്തെ'പോലീസില്‍ ഏല്‍പ്പിച്ചു. ആളു ഒരു ഭ്രാന്തനാ. 
എങ്ങനെ എന്‍ജിനില്‍ കയറി എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ അല്ലെ. ബോഗികള്‍ക്ക് മുകളിലൂടെ നടന്നു വന്നു കയറിയതാണത്രേ!!!!!"

"സിയാഫ്ക്ക.. നൂറ്റമ്പത് കിലോമീറ്റര്‍ വേഗത്തില്‍ പോകുന്ന ട്രെയിനിനു മുകളിലൂടെ എങ്ങനെയാ നടന്നു വരുന്നത് "

അത് വരെ മിണ്ടാതിരുന്ന ഹക്കീമാണ് ചോദിച്ചത്.

"കഥയില്‍ ചോദ്യം ചോദിക്കാന്‍ നീയാരാടാ. രമേഷ് അരൂരോ , മനോരാജോ. അതോ കെ എസ് ബിനുവോ. . മിണ്ടാതിരുന്നോണം"

പിന്നെ വയനാട്‌ എത്തുന്ന വരെ ഹക്കീം മിണ്ടിയിട്ടില്ല!!.

ചെമ്മാട്  ഡ്രൈവര്‍പയ്യനെ ഒന്ന് തൊട്ടു വിളിച്ചു. "മോന് കുഴപ്പമോന്നുമില്ലല്ലോ?".
"ഇല്ല. ഞാന്‍ മന്‍സൂര്‍ക്കാടെ കൂടെ പല ട്രിപ്പും പോയിട്ടുണ്ട് "
ഈ  'കത്തി'യൊക്കെ എത്ര നിസാരം എന്ന പോലെ അവന്റെ  മറുപടി!!

പൂക്കോട് തടാകക്കരയില്‍

സിയാഫ്ക്കയുടെ കഥകള്‍ കേട്ട് ചുരം വേഗം കയറിയ പോലെ തോന്നി.  വൈത്തിരിയില്‍ നിന്ന് പൂക്കോട് തടാകത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു. ടിക്കറ്റ്‌ എടുക്കാന്‍ പോയി നിന്നു. ഇനിയങ്ങോട്ട് യാത്ര തീരും വരെ സാമ്പത്തികം മുഴുവന്‍ എന്റെ ചുമതലയാണത്രേ. പാവം ഞാന്‍
തടാകക്കരയില്‍ തിരക്കുണ്ട്‌ . പുന്നശ്ശേരി ബാഗില്‍ നിന്നും എസ് എല്‍ ആര്‍ ക്യാമറ എടുത്തു. ഇനി  'അമേച്വര്‍ ' ഫോട്ടോഗ്രാഫി തുടങ്ങുകായാണെന്നു പ്രഖ്യാപിച്ചു...
പറഞ്ഞതും ഷാജിയും ഷബീറുമൊക്കെ ഉത്സാഹത്തില്‍ പോസ് ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങി.

അമച്വര്‍ ഫോട്ടോഗ്രഫി

പുന്നശ്ശേരി അവരെയൊന്നും മൈന്‍ഡ് ചെയ്യാതെ പൂവിന്റെയും കായുടെയുമൊക്കെ മുകളില്‍ ക്യാമറ വച്ച് ഫോട്ടോയെടുപ്പ് തുടങ്ങി
ഇതാണത്രേ 'അമച്വര്‍ ' ഫോട്ടോഗ്രഫി!!!! 
നിരാശരായ യുവതാരങ്ങളെ സമാധാനിപ്പിക്കാന്‍ അവസാനം മന്‍സൂര്‍ക്കയുടെ പാവം ഡിജിറ്റല്‍ ക്യാമറ തന്നെ എടുക്കേണ്ടി വന്നു

'വയനാടിന്റെ കോട മഞ്ഞ് പൊതിഞ്ഞിരുന്ന തടാകം വെയിലിന്റെ നാളമേറ്റ് പതിയെ ചിരിക്കന്നു. പ്രകൃതി വരച്ച ഒരു കാല്‍പ്പനിക ചിത്രം പോലെ.. പേരറിയാ കിളികളുടെ പാട്ടുകള്‍ ചിത്രത്തിന് പ്രണയ ഭാവം നല്‍കുന്നു'.

"ഡാ.... നിന്നോട് തനിയെയിരുന്നു സാഹിത്യം ചിന്തിക്കരുത് എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ ..?'
മന്‍സൂര്‍ക്കയാണ്.
സമ്മതിക്കില്ല..! ഒരു സാഹിത്യകാരനാകാന്‍ ഇവരാരും സമ്മതിക്കില്ല.. !
ചിരിച്ചും കളിച്ചും രണ്ടു മണിക്കൂര്‍ അവിടെ. ഉച്ചഭക്ഷണത്തിന്റെ സമയമായപ്പോള്‍ വൈത്തിരിയിലേക്ക് ..

ഇന്‍സ്പെക്ഷന്‍ ബംഗ്ലാവ്- ബാണാസുരസാഗര്‍

ഏഷ്യയിലെ ഏറ്റവും വലിയ എര്‍ത്ത്‌ ഡാം എന്നതാണ് ബാണാസുരസാഗറിന്റെ പ്രശസ്തി. KSEBയുടെ ഇന്‍സ്പെക്ഷന്‍ ബംഗ്ലാവിലാണ് ഞങ്ങളുടെ രാത്രി താമസം. നാല് മണിയോടെ  അവിടെ എത്തി. പഴയ ബ്രിട്ടീഷ്‌ മാതൃകയിലുള്ള ഒരു കെട്ടിടം. പശ്ചാത്തലത്തില്‍ ഡാമും പുഴയും. മനോഹരമായ ഒരു സ്ഥലം . ആദ്യ കാഴ്ച തന്നെ മനസ്സിനെ കുളിര്‍പ്പിക്കും. നാല് മുറികളിലായി എട്ടു ബെഡുകള്‍ . സൗകര്യങ്ങള്‍ക്ക് യാതൊരു കുറവുമില്ല. രാത്രി ഭക്ഷണവും നാളത്തെ പ്രഭാതഭക്ഷണവും ഇവിടെ നിന്ന് തന്നെ. കുറച്ചു നേരം വെടിവട്ടം.

വെയിലൊന്നാറിയതോടെ ഡാമിലേക്ക് നടന്നു. ഏതോ കോളേജില്‍ നിന്ന് ടൂര്‍ വന്ന രണ്ടു ബസ്സ്‌ പെണ്‍കുട്ടികളുണ്ട്. കൂട്ടത്തിലെ ചെറുപ്പക്കാരായ സിയാഫ്ക്കയും പുന്നശേരിയുമൊന്നും അവരെ ശ്രദ്ധിച്ചേ ഇല്ല എന്നത് പ്രത്യേകം പ്രസ്താവിക്കട്ടെ. ഞങ്ങള്‍ ഞങ്ങളുടെ ലോകവുമായി ഡാമില്‍ ഇരുട്ടുന്ന വരെ ചുറ്റിയടിച്ചു .
പാര്‍ക്കില്‍ പുന്നശ്ശേരി 'അമച്വര്‍ ' ഫോട്ടോഗ്രാഫി പരീക്ഷണങ്ങളുമായി കറങ്ങുന്നു. അങ്ങേയറ്റത് കുറെ ഊഞ്ഞാലുകളില്‍  പെണ്‍കുട്ടികള്‍ ആടുന്നു. കുറെ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവിടെയൊരു കശപിശ. ഷാജി ഊഞ്ഞാലിന് വേണ്ടി വഴക്ക് കൂടുകയാണ്. കുറെ നേരത്തെ വഴക്കിനു ശേഷം ഒരു ഊഞ്ഞാല്‍ അവനൊപ്പിച്ചു.

രാത്രിയോടെ ബംഗ്ലാവില്‍ മടങ്ങിയെത്തി 
ചിക്കന്‍ കറിയും ചപ്പാത്തിയും കഴിച്ചു ഹാളില്‍ കഥ പറയാനിരുന്നു.
ബ്ലോഗ്‌ ചരിത്രം മുഴുവന്‍ പറഞ്ഞു തീര്‍ത്ത മണിക്കൂറുകള്‍

ഹക്കീം പിന്നെയും നിശബ്ദനാണ്.  കാരണം അന്വേഷിച്ചപ്പോഴാണ് അറിയുന്നത്. ഇതിനിടയില്‍ അവന്റെ മൊബൈലില്‍ 'മയില്‍പ്പീലി' ബ്ലോഗ്‌ തുറന്നു വായിപ്പിചിരിക്കുന്നു ഷാജി. ഷാജി ചെയ്ത ഈ പാതകത്തില്‍ ഞങ്ങളെല്ലാം അനുശോചനം രേഖപ്പെടുത്തി.

ഷാജി ഷാ. റഷീദ്‌ പുന്നശ്ശേരി .മന്‍സൂര്‍ ചെറുവാടി.ഇസ്മയില്‍ ചെമ്മാട്. സിയാഫ്‌ അബ്ദുള്‍ഖാദര്‍ .നിസാര്‍ .ഹക്കീം ചെറൂപ്പ. ഷബീര്‍ തിരിച്ചിലാന്‍

ആ രാത്രി മുഴുവനും ബ്ലോഗിലുള്ള എല്ലാവരെയും കുറിച്ച് ചര്‍ച്ചകള്‍ നടന്നു
ചര്‍ച്ച വഴിമാറി 'മലയാള കഥാ സാഹിത്യത്തിലെ ആധുനിക പ്രവണതകള്‍ ' എന്ന വിഷയത്തിലെത്തിയപ്പോഴാണ് ഷാജിയും ഹക്കീമും കിടക്കാന്‍ പോയത്
'ഉത്തരാധുനികത ഗദ്യസാഹിത്യത്തില്‍ ' എന്ന വിഷയമെത്തിയപ്പോള്‍ പുന്നശ്ശേരിയെയും ഷബീറിനെയും കാണാനില്ല. 'സ്വത്വ വാദം ' എത്തിയതോടെ ഞാനും മന്‍സൂര്‍ക്കയും ചെമ്മാടും എണീറ്റു. പിന്നെ സിയാഫ്ക്കാ എന്ത് ചെയ്തോ എന്തോ !!!

പുലരും വരെ സ്വപ്നം കണ്ടുറങ്ങി

കാലത്ത് പുട്ടും കടലയും കഴിച്ചു. ഇനി ചെമ്പ്രയിലെക്കാണ്  യാത്ര. വയനാടിലെ  ഏറ്റവും ഉയരമുള്ള പോയിന്റാണ് ചെമ്പ്ര. കൂട്ടിനു എസ്റ്റേറ്റിലെ ജീവനക്കാരനും മന്‍സൂര്‍ക്കയുടെ പരിചയക്കാരനുമായ  'മച്ചാനും' ഉണ്ടാകും 


 പച്ചപ്പുല്പാടങ്ങള്‍

 ചെമ്പ്രയിലെക്കുള്ള വഴി അല്‍പ്പം ദുര്‍ഘടം പിടിച്ചതാണ്.റോഡിനു വീതി കുറവാണ്. ഒരു വശം കൊക്കയും മറുവശം തേയിലത്തോട്ടവും. എസ്റ്റേറ്റ്‌ ബംഗ്ലാവിന്റെ മുന്‍വശം വരെ മാത്രമേ കാര്‍ പോകൂ. അവിടെ നിന്നങ്ങോട്ടു നടക്കണം . ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ കാണുന്ന കാഴ്ച ചുറ്റും ഇടതൂര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന പച്ച തേയില ചെടികളാണ്

ആ പച്ചപ്പ്  രണ്ടു ദിവസമായി വീട്ടില്‍ നിന്ന് വിട്ടു നില്‍ക്കുന്ന എന്റെ മനസ്സില്‍ ഗൃഹാതുരത്വം ഉണര്‍ത്തി (ഗൃഹാതുരത്വം ബ്ലോഗ്ഗര്‍മാരുടെ ജന്മാവകാശമാണ് . അതിനെ ചോദ്യം ചെയ്യരുത് ). എന്റെ 'കവി'മനസ്സില്‍ ഓടി വന്നത്  ഗ്രാമത്തിലെ പച്ചപ്പുല്‍പ്പാടങ്ങളാണ്. ആത്മഗതം ഒരല്‍പം ഉച്ചത്തില്‍ ആയിപ്പോയി.

"പച്ചപ്പുല്പാടങ്ങള്‍ !!"

ചുറ്റും ഒരു പൊട്ടിച്ചിരി... മലമുകളിലെ തേയിലത്തോട്ടതിലേക്ക് നോക്കി വായും പൊളിച്ചു  പച്ചപ്പുല്പാടങ്ങള്‍ എന്ന് പറഞ്ഞ എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുകയാണ് എല്ലാവരും  . കവിത്വമില്ലാത്ത അരസികര്‍ . കാണുന്നതിലപ്പുറം ചിന്തിക്കുന്നവരാണ് കവികള്‍ എന്ന് ഇവര്‍ക്കറിയില്ലേ . എനിക്ക്  വല്ലാതെ ദേഷ്യം വന്നു. ബ്ലോഗിലെ നാല് മഴക്കവിതകളെങ്കിലും  മനപ്പാഠം ചൊല്ലാനറിയാത്ത ഇവരുടെ കൂടെയാണല്ലോ ഞാന്‍ പുറപ്പെട്ടത്‌. ശേ.... ദേഷ്യം സഹിക്കാന്‍ വയ്യാതെ നാലു തേയിലച്ചെടികളുടെ കൂമ്പ് നുള്ളി വായിലിട്ടു. നല്ല കയ്പ്പ് !! അരസികന്മാര്‍ ഉറഞ്ഞു ചിരിച്ചു കൊണ്ടെയിരിക്കുകയാണ്

എല്ലാവരും ചിരി നിര്‍ത്തിയിട്ടും ഫ്രണ്ട്സ്‌ സിനിമയിലെ ശ്രീനിവാസനപ്പോലെ സിയാഫ്ക്ക ചിരി തുടരുകയാണ്. ബ്ലോഗ്‌ മഹിളാരത്നത്തെ മനസ്സില്‍ സ്മരിച്ചു  ഞാനൊന്ന് ആഞ്ഞു ശപിച്ചു. ആയിരം വര്‍ഷം നിങ്ങള്‍ക്ക് കവിത അന്യമാകട്ടെ കശ്മലാ .
.
ശാപം ഏറ്റതാണോ എന്തോ സിയാഫ്ക്കാനെ ഒരു അട്ട കടിച്ചു . കുറച്ചു നേരം അട്ടയെ പറിച്ചെടുക്കാനുള്ള സംഘര്‍ഷം. സിയാഫ്ക്കാടെ മുഖത്ത് ഒരു പാമ്പ് കടിച്ച ഭാവം!! പറിച്ചെടുക്കുകയും ഒന്നും ചെയ്യേണ്ടി വന്നില്ല. അതിനു മുന്‍പേ അട്ട ചത്തു. സിയാഫ്ക്കാനെ കടിച്ചു ആത്മഹത്യ ചെയ്യേണ്ട വല്ല കാര്യവുമുണ്ടായിരുന്നോ അതിനു??

ഇനി തേയിലത്തോട്ടം നില്‍ക്കുന്ന കുന്നിനു മുകളിലേക്കാണ്. അവിടെയാണ് ബബ്ലൂസ്‌ നാരങ്ങകള്‍ കായ്ച്ചു പഴുത്ത് നില്‍ക്കുന്നത്.

ഓപറേഷന്‍ ബബ്ലൂസ് നാരങ്ങ

തേയിലത്തോട്ടത്തിലൂടെ വളഞ്ഞു പുളഞ്ഞു പോകുന്ന റോഡിലൂടെ കുറെ നടന്നു. നടത്തത്തില്‍ വേഗത അല്പം കുറഞ്ഞ സിയാഫ്കാക്കും പുന്നശ്ശേരിക്കും ഒപ്പമാണ് ഞാന്‍ . ഒരു കുന്നിനു മുന്നിലെത്തിയപ്പോള്‍ ഞങ്ങളുടെ മച്ചാന്‍ നടത്തം നിര്‍ത്തി. ഏതാണ്ട്  90 ഡിഗ്രി കുത്തനെ മുകളിലേക്ക് കയറണം. അതും തേയിലക്കൂട്ടത്തിനിടയിലൂടെ . ഏറ്റവും മുകളിലാണ് ബബ്ലൂസ് നാരങ്ങ മരങ്ങള്‍ കായ്ച്ചു നില്‍ക്കുന്നത്. സിയാഫ്കയും  പുന്നശ്ശേരിയും അപ്പോഴേ ഉദ്യമം ഉപേക്ഷിച്ചു. മറ്റുള്ളവര്‍ വലിഞ്ഞു കയറാന്‍ തുടങ്ങി. ഏറ്റവും പുറകില്‍ ഞാനും

എനിക്ക്  മുന്‍പിലായി ഗവിയിലെക്കുള്ള KSRTC  ബസ്‌ പോലെ നാലഞ്ചു തവണ ബ്രേക്ക്‌ ഡൌണും രണ്ടു മൂന്നു തവണ ടയര്‍ മാറ്റലും ഒക്കെയായി  ഞരങ്ങിക്കയറുകയാണ് മന്സൂര്‍ക്ക. ഈ സാധനം എങ്ങാനും താഴേക്ക്‌ വീണാല്‍ ഞാന്‍ തവിട്പൊടി. അതിനാല്‍ ഞാന്‍ കയറ്റം നിര്‍ത്തി. മാത്രമല്ല താഴെ അവര്‍ രണ്ടും ബോറടിച്ചു നില്‍ക്കുന്നു. എല്ലാരും കൂടെ മുകളില്‍ കയറിയാല്‍ അവര്‍ക്ക് കമ്പനിയില്ലല്ലോ.  ( പേടിച്ചിട്ടാണ്,മലയില്‍ ഗ്രിപ്പ് കിട്ടാഞ്ഞിട്ടാണ് എന്ന് പലതും തിരിച്ചിലാനും ഷാജിയുമൊക്കെ പറഞ്ഞെങ്കിലും എന്റെ കാരണം എനിക്കറിയാലോ!!)

മുകളില്‍ അപ്പോഴേക്കും ബബ്ലൂസ് നാരങ്ങകള്‍ പറിക്കാന്‍ ആരംഭിച്ചിരുന്നു. ഡാര്‍വിന്‍ സിദ്ധാന്തം അന്വര്‍ത്ഥമാക്കുന്ന രീതിയില്‍ ഷാജിയും ഹക്കീമും മരത്തില്‍ കയറിക്കഴിഞ്ഞു.പൊട്ടിച്ചെടുത്ത നാരങ്ങകള്‍ താഴെ നില്‍ക്കുന്നവര്‍ക്കെറിഞ്ഞു കൊടുക്കുന്നു. ഒരു നാരങ്ങ തീറ്റ മല്‍സരം തന്നെ നടന്നു. വിജയിച്ചതാരാകും എന്നൂഹിക്കാമല്ലോ

ഇനി ഇതെല്ലാം എങ്ങനെ താഴെയത്തിക്കുമെന്നായി. കൂടെക്കൊണ്ടു പോയിരുന്ന ഒരു ചാക്കിലും എല്ലാവരുടെയും കൈകളിലുമായി ഒരുവിധം എല്ലാം താഴേക്കിറക്കി. ഓരോ നാരങ്ങകള്‍ പിടിച്ചു തന്നെ താഴോട്ടിറങ്ങാന്‍ എല്ലാവരും കഷ്ടപ്പെടുമ്പോള്‍ ഒരു ചാക്കുമായി കൂളായി മച്ചാന്‍ താഴെയിറങ്ങി. കാറില്‍ മുഴുവന്‍ ബബ്ലൂസ് നാരങ്ങ നിറഞ്ഞു.

സമയം ഒരുമണി കഴിഞ്ഞത് ഞാന്‍ ഓര്‍മിപ്പിച്ചു. കാര്‍ നേരെ മേപ്പാടിയിലേക്ക്.
മേപ്പാടിയില്‍ ഇറങ്ങി ആദ്യം ചെയ്തത് തേയില വാങ്ങല്‍ ആയിരുന്നു. പിന്നെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ ദേവ്സ് എന്ന ഒരു നാടന്‍ ഭക്ഷണശാലയിലേക്ക് . സ്വാദിഷ്ടമായ ഊണ്. എല്ലാവരും ഒരേ പോലെ സംതൃപ്തര്‍
ഊണ് കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ചെമ്മാടിന് അടുക്കളയില്‍ കയറി 'ഷെഫി'നെ അഭിനന്ദിക്കണം. ദുബായില്‍  ഫൈവ്‌സ്റ്റാര്‍ ഹോട്ടലിലൊക്കെ പുള്ളി പതിവായി ചെയ്യാറുള്ളതാണത്രേ!!! . കൌണ്ടറില്‍ പറയാമെന്നു തിരിച്ചിലാന്‍ .
എന്നിട്ടും ചെമ്മാടിന് തൃപ്തി പോര. കൈ കഴുകുമ്പോള്‍ അടുക്കളയിലേക്കൊന്നു പാളി നോക്കി. ഒരു ചുവപ്പ് ചുരിദാര്‍  ഓ ഹോ ..

ഇനി എങ്ങോട്ട് പോണം എന്നായി പിന്നെ ചര്‍ച്ച.

തോല്‍പ്പെട്ടി  കാട്ടിലേക്ക്. 

ചര്‍ച്ച അധികം നീണ്ടില്ല. തോല്‍പ്പെട്ടിയിലേക്ക് പോകാന്‍ തീരുമാനമായി. അതിര്‍ത്തിയില്‍ കുടകിനോട് ചേര്‍ന്ന് കിടക്കുന്ന ഫോറസ്റ്റ്‌ ഏരിയയാണ്. അവിടെ നിന്നും കാടിനുള്ളിലേക്ക് ജീപ്പ് കിട്ടും. മൃഗങ്ങളെ കണ്ടു കൊണ്ട് കാടിന്റെ വന്യതയിലെക്കൊരു യാത്ര. ഓര്‍ത്തപ്പോഴേ ത്രില്‍ . അഞ്ചു മണിക്ക് മുന്‍പ് അവിടെ എത്തി. ഒരു ജീപ്പില്‍ പോകാന്‍ കഴിയില്ല. രണ്ടു ജീപ്പിലായി ഞങ്ങള്‍ കയറി. ഓരോ ഗൈഡും കൂടെയുണ്ട്. മൃഗങ്ങളെ ഒന്നും കാണാന്‍ കഴിയുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല

കാടിനുള്ളിലേക്ക് പോകും തോറും റോഡ്‌ ഇല്ലാതായി വരുന്നുണ്ട്. തെറിച്ചും തെന്നിയുമുള്ള ജീപ്പ് യാത്ര ആയാസകരമെങ്കിലും കാടിന്റെ മനോഹാരിത അത് കുറച്ചു തരുന്നു. മന്‍സൂര്‍ക്ക മുന്നില്‍ തന്നെ ഇരുന്നു. മൃഗങ്ങളെ ആകര്‍ഷിക്കാമല്ലോ!!

ആദ്യം ഞങ്ങള്‍ക്ക് കിട്ടിയ കാഴ്ച ഒരു മലയണ്ണാനെ പിടിച്ചു മരക്കൊമ്പില്‍ ഇരിക്കുന്ന പരുന്താണ്. ഫോട്ടോഗ്രാഫര്‍മാര്‍ക്ക് ഈ ചിത്രം കിട്ടിയാല്‍ സന്തോഷമാകുമെന്നു ഗൈഡ്‌ പറഞ്ഞു. ഞങ്ങളുടെ സാധാ ക്യാമറയില്‍ പകര്‍ത്താന്‍ കഴിയുന്ന പോലെ ആ ദൃശ്യം പകര്‍ത്തി. ഏറെ നേരമായും ആ പരുന്തു അനങ്ങുന്നില്ലായിരുന്നു.

അവിടെ നിന്നുമുള്ള യാത്രയില്‍ ഇടക്കിടക്കുള്ള കാഴ്ച മാന്‍കൂട്ടങ്ങളായിരുന്നു. മൃഗങ്ങളുടെ സഹവര്‍ത്തിത്വം ഈ യാത്രയില്‍ ശ്രദ്ധിക്കാനായി. ആദ്യ മാന്‍കൂട്ടത്തിനു കൂട്ട് ഹനുമാന്‍ കുരങ്ങുകളാണ്. ഇവ മരക്കൊമ്പുകളില്‍ കയറിയിരുന്നു പുലിയും കടുവയും ഒക്കെ വരുമ്പോള്‍ മാനുകള്‍ക്ക് മുന്നറിയിപ്പ് കൊടുക്കുമത്രേ..
അടുത്ത മാന്‍കൂട്ടത്തിനു കാട്ടുപോത്തുകളാണ് കാവല്‍ . പൊതുവേ അക്രമണകാരികളായ കാട്ടുപോത്തിനെ പുലികള്‍ക്ക് പോലും ഭയമാണത്രേ

ഒരു വളവില്‍ വച്ചാണ് ആനക്കൂട്ടത്തെ കണ്ടത്. കാടിനുള്ളില്‍ ഈറ്റ കഴിച്ചു നില്‍ക്കുകയാണ്. ശബ്ദമുണ്ടാക്കി ഞങ്ങള്‍ക്ക് നേരെ ശ്രദ്ധ തിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും വിജയിച്ചില്ല
മയിലുകള്‍ , മ്ലാവ്  തുടങ്ങിയവയും ഞങ്ങള്‍ക്ക് മുന്നിലെത്തി.

ഇടക്കൊരിടത്തു കാട്ടുപോത്തുകള്‍ ജീപ്പിനു മുന്‍പിലേക്ക് വന്നു. ജീപ്പിനെ അവ ആക്രമിക്കില്ലത്രേ. ചിരപരിചിതമായത് കൊണ്ടാകാം
ജീപ്പ്‌ യാത്ര കഴിഞ്ഞു തിരിച്ചെത്തുമ്പോള്‍ തളര്‍ന്നിരുന്നെങ്കിലും നല്ലൊരു അനുഭവത്തിന്റെ സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു എല്ലാവരും.


സൗഹൃദം വയനാടിലെ നൂല്‍മഴ പോലെ മനസ്സിലേക്ക് പെയ്തു തീര്‍ന്ന രണ്ടു ദിവസത്തിന് ശേഷം ആ മഴയില്‍ കുളിര്‍ന്ന ഹൃദയവുമായി ഞങ്ങള്‍ ചുരമിറങ്ങി.. ഇനിയും പങ്കുവെക്കാന്‍ നിമിഷങ്ങള്‍ ഭാവിയില്‍ കാത്തിരിക്കുന്നു എന്ന ഉത്തമവിശ്വാസത്തോടെ ...,.

(എല്ലാം കഴിഞ്ഞു കോഴിക്കോട്‌ എത്തുമ്പോള്‍ രാത്രി പത്തു മണി. അവിടെ നിന്ന് ഒരു കോട്ടയം ബസ്സില്‍ കയറി വീട്ടില്‍ നിന്നും ഇരുപതു കിലോമീറ്റര്‍ അകലെയുള്ള ചങ്ങരംകുളം എത്തുമ്പോള്‍ രാത്രി ഒരു മണി. പല തവണത്തെ എന്റെ ഊരുതെണ്ടലുകള്‍ കഴിഞ്ഞു തിരിച്ചെത്തും പോലെ തന്നെ മൊബൈല്‍ എടുത്തു സുഹൃത്ത് ഷിഹാബിനെ വിളിച്ചു. പാതിരാക്ക് കണ്ണും തിരുമ്മി എണീറ്റ്‌ പത്തു നാല്‍പ്പതു കിലോമീറ്റര്‍ ബൈക്കോടിച്ചു എന്നെ കൊണ്ട് പോകാന്‍ അങ്ങനെ ഒരു സൗഹൃദം കാത്തിരിക്കുന്നു എന്നതിന്റെ അഹങ്കാരമാകാം ഏതു പാതിരാവിലും യാത്ര ചെയ്യാനുള്ള എന്റെ ധൈര്യം )
(ചിത്രങ്ങളെല്ലാം 'അമച്വര്‍ ' ക്യാമറയിലും മന്‍സൂര്‍ക്കയുടെ ക്യാമറയിലും പകര്‍ത്തിയത് )